حتما شنیده اید که خیلی ها می گویند قدیم موزیک ها چنین و چنان بودند، حال و هوای دیگری داشتند و دلنشین تر و روح نواز تر بودند . شاید فکر کنید این سلیقه افراد است اما حقیقت این است که این افراد صحیح میگویند. به موزیک های امروزی که گوش میکنیم هیچ گاه حس موسیقی دهه ۶۰ و ۷۰ را به ما منتقل نمی کنند .
به راستی علت چیست ؟
از آن دوران تاکنون در تکنولوژی پیشرفت بسیاری حاصل شده اما این امر باعث ارتقاء سبک موزیک فارسی نشده و حتی باعث پس رفت آن نیز بوده است. متاسفانه تمام اهنگسازان به فکر کوبنده بودن اهنگهای خود هستند و اکثرا از حس دار بودن و لطافت موسیقی غافل شده اند. به دنبال آن اشعار نیز دچار بی معنی بودن و پوچی شده اند. فرض کنید شما یک اشپز هستید، شما وقتی مواد اولیه مناسب در اختیار ندارید قطعا مهارت شما هم کارامد نخواهد بود؛ در موزیک نیز چنین است. وقتی شعر و ملودی خوب و ذوق نباشد قطعا محصول نهایی نیز مطلوب نیست . اکثر شنوندگان بر این باورند که اثار اهنگسازانی مثل استاد نجوکی، استاد واروژان، استاد شعبانخانی شماعی زاده و قمیشی و دیگر اهنگسازان مطرح دهه های گذشته از روح زندگی برخوردار است که کمتر در موزیک های کنونی مشهود است .
